Iedereen blijft slapen. Het is al 7.20u. en ik sta dan maar op voor een doucheke. Wanneer ik er onderuit kom, zijn de dames eindelijk wakker. Om 8.00u naar het ontbijt buffet. Onze zakken goed volgstoken met brood en cornflakes, zoals de hollanders in halfpension doen. Dan terug naar de kamer om de valiezen te pakken. Dat gaat sneller dan verwacht, en wanneer we om 09.55u. naar de speelruimte gaan, zijn er die nog sneller zijn geweest. We moeten de koffers tegen 11.30 op de gang zetten, dan worden ze opgehaald door de piccolo’s. Wat moeten we de volgende 1,5 u nog gaan doen? Zullen we proberen of Jade nog wil slapen? Goed geprobeerd papa, maar dat moet niet. Misschien lust ze een doos noedels met vlees? En ja hoor, die gaat er integraal in. Om 11.30u is er heibel op de gang, omdat er dingen ontbreken in de kamers naast ons. De Trainee wordt er bijgehaald en uiteraard Mr Liu. De ontbrekende afstandsbediening is snel terug boven water, maar het boek van NanChang zal toch moeten vergoed worden. Wanneer er beweerd wordt dat dit boek er niet was, heeft men er geen oren naar.
Wij naar beneden, afrekenen is de boodschap. Een eerste rekening valt mee, maar wanneer er discussie ontstaat over een boek dat vermist wordt, haal ik Mr Liu erbij, en vertel dat ik niet bereid ben om hiervoor te betalen. Het boek is nooit in onze kamer geweest, dus kan het er nu ook niet zijn. Uiteindelijk blijken er 4 kamers zonder boek te zijn en de hotel manager laat het ook voor wat het is. Dus niemand moet extra 82 RMB betalen voor een boek dat er nooit was. Goed geluimd stappen we om 12.20u. op de bus naar Nanchang Airport, om onze vlucht van 14.50 te halen. Ruim op tijd zou ik stellen, maar je weet hier nooit met het verkeer. Om 13.00u aangekomen op de vlieghaven kunnen we redelijk snel inchecken. Geen discussies over teveel of te zware koffers, dus dat zit wel goed.
Om 14.20u. boarden, maar er is nog geen vliegtuig. Iedereen wordt een beetje zenuwachtig. Om 14.45u. rolt onze vlieger binnen en wordt hij opnieuw volgetankt en komt er een nieuwe crew aan boord, en om 14.11u. staan we aan het begin van de startbaan met brullende motoren. Het moment van de waarheid is aangebroken voor onze dochters, ze verlaten hun geboortestreek en worden vandaag 1800km verder in de hoofdstad neergepoot, om dan volgende week nog eens 8000km verder naar Belgie te vliegen. Ze vinden het allemaal ok, en niemand protesteert bij het opstijgen. Jade vindt het geweldig om de grond te zien verdwijnen, maar vanaf 3 a 400 m deinst ze elke keer terug achteruit als ze naar buiten kijkt. Aan de andere kant wil ze wel elke keer terug gaan kijken. Ze wil gedurende de hele vlucht niet slapen en is enkel op het laatste, bij de landing wat ballorig. Eens uit de vlieger wil ze stappen en kijken. We halen onze bagage op en wandelen zonder problemen voorbij de douane.
Daar staat mevrouw Gu Wanyu ons op te wachten. Wat is ze toch blij dat ze ons ziet. In een sneltreinvaart worden we door de hall van Beijing Airport de parking op geloodst, onze bagage mogen we daar laten staan, daar wordt voor gezorgd. Wijzelf stappen op een mooi modern busje en worden met de nodige uitleg van Wanyu naar ons nieuwe verblijfplaatsje “Best Western Beijing” gebracht.
Beijing blijkt een stad te zijn met iets meer inwoners dan NanChang. 15 mio chinezen in één stad. Je merkt aan de wegen en het verkeer dat je hier dichter bij de wetgevende macht zit, er is minder chaos en meer orde. Om 18.30u. komen we aan het hotel. Ziet er best fraai uit. Maar ook hier is het weer heet. Heet is meer dan 30°C, maar het is hier niet zo vochtig, en dat scheelt. Het hotel is groot en zo ook de kamers. Om 19.10u gaan we naar beneden om te eten. Dit is een ander soort buffet, dan dat van de vorige dagen. Lekker en gevarieerd. Dus iedereen eet met smaak en wanneer we dan om 20.00u naar boven gaan, steken we de dames in bad en maken een fles klaar om zo tegen 20.45u. Jade onder de wol te steken. 1 minuut later slaapt ze als een roos. Nog even naar het thuisfront bellen en dan hop reisverslag schrijven, en dan slapen.