De grote muur staat op het programma vandaag en dus moeten we goed uitgeslapen zijn. Jade heeft om 5.45u een goede kakkebroek en als die vervangen is en er een flesje ingegaan is, wordt het weer heel stil op kamer 1424 in het Best Western Hotel in Beijing. Om 8.40u.klopt mama op mijn schouder: “als je nog wil douchen, moet je je haasten, want om 9.30u. is het ontbijt gedaan. Dus een snel doucheke en dan naar het ontbijt. We zijn vandaag voor de verandering eens de laatsten van de groep. Wentelteefjes en croissants gaan er bij Jade goed in. Even terug naar de kamer om onze rugzak te pakken en dan hop met zijn allen naar beneden naar Mr Liu, die een busje heeft geregeld om naar de muur te gaan. In het busje is het gelukkig aangenaam fris, want buiten is het meer dan 30°C en dus niet zo fijn. Een beetje file links en rechts, het lijkt wel de ring van Antwerpen. In de bus is het na een tijdje stil, behalve op de 4 de rij, daar is Jade het een beetje aan het uithangen. Op papa’sschoot en dan weer op mama’s schoot. Tegen 11.30 komen we aan de muur en daar is het een drukte van jewelste. Honderden mensen komen en gaan naar beneden en naar boven. Amai, zoveel trappen. Wie heeft dat hier neergezet? De eerste keizer van China, ik vergeet altijd de juiste dynastie, maar als ik het me goed herinner de Tjing dynastie, heeft in 250 voor Christus de muur laten bouwen door zijn onderdanen. Ze hebben er ongeveer 20 jaar aan gewerkt en het wonder is 5000km lang. Na de bouw van deze muur hebben de arbeiders de dynastie afgezet. De keizer zelf was dood en zijn zoon nog niet oud genoeg om zelf te regeren. Een of andere minister moest er de pas inhouden, maar hij is er niet in gelukt, en dus eindigde deze dynastie. De muur was gebouwd om het land te beschermen tegen de tartaren en mongolen uit het noorden.
Van beneden ziet het er een leuke klim uit. Veel trappen, met leuning en af en toe een huisje om te rusten. We mogen van Mr Liu tot 13.30u. vrij op en af naar boven wandelen. Hij raad ons echter aan om niet verder te gaan dan het 5de huisje. Ok, dan starten we maar. Jade in de rugzak en hop met zijn drieën naar boven. Maar, … het is wel een trap, maar met zulk een ongelijke treden variërend tussen 5cm en 55cm, zodat er opgeen enkel moment enige regelmaat in de pas komt. Bovendien is het heet en er is weinig wind. Het gevolg laat niet lang op zich wachten. Je kan papa volgen aan het zweetspoor dat hij achterlaat. Maar we geraken bij het eerste huisje. Op naar het 2de, maar er is iets waar we geen van allen aan gedacht hebben. De hoogtevrees slaagt toe bij mama en Jade. Er zit dus niets anders op dan voorzichtig terug te gaan. Eerst nog even een certificaatje ophalen, om ons heldendom te verzekeren. (Mao heeft ooit gezegd dat hij die de muur beklimt een held is en dus proberen alle chinezen held te worden. Wij ook.) De afdaling valt redelijk goed mee, alleen dat papa nog harder zweet. De mensen gaan zelfs al een beetje aan de kant, goed voor ons want dan gaat het sneller. Beneden drinken we een fruitsapje of 2 en dan kopen we toch maar een nieuwe T-shirt voor papa, want hij moet nog met al die mensen in de bus zitten. Er is nog een papa die hetzelfde voor heeft, dus ook hij wordt in het nieuw gestoken.
Mr Liu heeft voor ons in een restaurant gereserveerd en wanneer we daar aankomen worden we met 19 rond de tafel gezet en wordt ons weer van alles lekkers voorgeschoteld. Het is weer een feest. Na het eten worden we naar de “friendship store” geloodst, waar je allemaal mooie en originele chinese geschenkjes kan kopen. Waarom het ding “friendship store” heet, hebben we nog altijd niet begrepen, want met zulke dure vrienden heb je geen vijanden meer nodig.
Tegen 15.00u in de bus en met zijn allen naar het hotel. Na 5 minuten is het stil in de bus en de meesten onderons genieten van de verdiende rust, met een korte middagslaap.
Tegen 16.30u. terug in het hotel, en dan gaan we maar een eindje stappen. We hebben nog wat water en cola nodig, en dus gaan we maar naar de supermarkt. Toch niet dezelfde als gisteren zeker? Nee hoor, papa weet er nog een zijn, maar heeft zich al snel van straat vergist en zo komen we op een lokale groentenmarkt uit. Dat is wel gezellig, maar niet echt wat we zoeken. Na een beetje draaien en zoeken, staan we plots voor de ingang van de supermarkt. Toch een goeie papa die dat allemaal kan zonder het te moeten vragen.
In de supermarkt worden we weer aangekeken alsof we van mars komen met een kind op onze rug, maar dat zijn we ondertussen al wel gewoon. Via weer een andere weg proberen we terug te geraken in het hotel en zo komen we langs de armen wijken van Beijing. Mensen wonen er in tenten of krotten. De wijk ligt juist achter het hotel en zonder omwegen komen we dus terug “thuis”. Dan even naar boven alles wegzetten en de jongens bellen. Daar is alles goed en is het zoals verwacht goed weer.
Om 19.00u gaan we eten en is mevrouw Gu Wanyu aanwezig om onze cadeautjes voor het ministerie en de ambassade in ontvangst te nemen.
Na het eten is het weer bad- en bedtijd, zo gaat dat nu eenmaal met kleine kinderen. Wanneer Jade slaapt, kan papa zijn verslag maken en eens rustig een kopje cappucino drinken. Morgen naar het plein van de hemelse vrede en de verboden stad. Het belooft weer een spannende dag te worden.