Om 5.30u. staat Jade even op voor een flesje en een verse pamper. Wanneer we haar terugleggen slaapt ze nog tot 7.00u en dan maar even bij papa in bed tot 8.30u.
Het ontbijt is nog geen succes, want Jade vindt het niet lekker. Enkel een croissant en een beetje congé (rijstpap zonder suiker).
Om 10.00u stappen we op de bus voor een bezoek aan het Tien An Men plein en de verboden stad. Jade ziet het volledig zitten en staat als eerste te trappelen om in de rugzak te kruipen. De bus zet ons af op 200m voor het plein om dat het anders te moeilijk is om uit te stappen. Mr Liu maakt nog even enkele duidelijke afspraken. Goed oppassen voor pickpockets! Geen boekjes kopen aan de voorkant van het paleis, deze zijn tot 5x zo duur als aan de achterkant! Geen geld geven aan bedelaars, want anders komt de hele bende op je af en geraak je ze niet meer kwijt! Verder mag je alles fotograferen, behalve de militairen. Dus wij met zijn 20en op stap.
Het Tien An Men plein (=het plein van de hemelse vrede) is 500m breed en 800m lang. Het heeft aan de ene kant een poort, De Poort van de hemelse vrede, en aande achterkant de verboden stad, of het paleis van de keizer. Links staat het parlement en rechts het nationaal museum van China. In het midden staat het mausoleum van Mao, met een lange rij wachtenden, die hem komen bezoeken. Op het plein barst het van de mensen, chinezen, maar ook veel buitenlandse toeristen. We horen zelfs nog iemand nederlands praten. Voorde obelisk staat een podium met verschillende vlaggen, dit heeft te maken met een of ander staatsbezoek dat er aan de gang zou zijn. Normaal hangt er maar 1vlag. Mr Liu vertelt over de studentenrevolutie van 89, toen heeft men op dit plein nog op verschillende mensen geschoten. De internationale gemeenschap heeft toen zeer scherp gesproken, maar verder weinig of niets gedaan. Voor ons staat plots een grote foto van Mao Tse Dong, de eerste president van de volksrepubliek China. Zijn foto hangt boven de ingang van de verboden stad. We steken via een ondergrondse gang de straat over, om dan via een brug het kanaal rond de verboden stad over te steken. Aan de ingang staan op hoge pilaren 2 samengestelde “draken” met hun gezicht naar buiten gericht (het zijn niet bestaande dieren, die er voor moeten zorgen dat de documenten van de keizer niet uit het paleis verdwijnen). Binnen staan er zo nog 2, met hun gezicht naar binnen gericht, die er over moeten waken dat wanneer de keizer er niet is, het volk goed behandeld wordt). De poorten van de stad zijn zeer zwaar en versterkt met een soort klinknagels. Iedereen die ze aanraakt, zal geluk hebben. Dus wij allemaal eens aan die klinknagels komen. De stad is opgebouwd uit 3 verschillende lagen en poorten. In principe mag niemand de stad betreden, buiten enkele hoogwaardigheidsbekleders en ministers. Deze mogen enkel door de eerste poort en indien ze op audientie gaan bij de keizer, ook door de 2de poort. Dan kunnen ze indien het goed weer is tot bij de keizer komen, op zijn terras of als het regent, misschien zelfs tot in zijn eerste bureau. Daarachter ligt zijn bibliotheek en verder nog de “feestzaal” voor de als hij een familiefeestje geeft. Rondom liggen de vertrekken voor bediendes en concubines (gemiddeld een 60 tal). Het totale paleis heeft 9000 (negenduizend) kamers, voor alles en iedereen te voorzien in zijn of haar noden. De keizer heeft 1 koningin en nog eens 3 wettelijke vrouwen en dan zijn concubines. Gemiddeld heeft een keizer tussen de 60 en 100 kinderen. Je vraagt je af wanneer de brave borst nog tijd had om een keizerrijk te regeren. Het paleis is rond 1400 gebouwd onder de Ming Dynastie, toen is ook de hoofdstad van Nanjing (zuidelijke hoofdstad) naar Beijing (noordelijke hoofdstad) verhuisd. Het paleis heeft veel geleden onder het verschuiven van de dynastieën (niet iedereen had evenveel respect voor de bouwwerken van de ander). Maar uiteindelijk is het toch redelijk goed bewaard gebleven.
Er zit enorm veel geschiedenis en symboliek in het bouwwerk (je ziet bijvoorbeeld op veel daken 9 draken staan om de keizer te beschermen. 9 is het hoogste getal in china)
Mao heeft nooit in het paleis gewoond, maar heeft het ook niet vernield. Tijdens de revolutie is overeengekomen met de partij en de ambtenarij dat de stad in vrede zou overgedragen worden, zodat kunst en cultuur toch konden bewaard blijven. Ondanks dat is er toch geplunderd (bijvoorbeeld de blusvaten (zeer grote koperen ketels) en lampen, die met bladgoud belegd waren, staan er nu nog steeds, enkel het bladgoud is eraf gekrabt).
De tocht door het paleis eindigt in de tuin van de keizer, waar het normaal zeer rustig zou moeten zijn (alleen loopt het er nu vol van de chinezen en toeristen), in totaal hebben we toch zeker 2,5u. gewandeld en gekeken. Een mooie uitstap.
Buitengekomen, gaan we opzoek naar de goedkope boeken, die we vooraan niet mochten kopen, maar nu blijkt de politie vandaag juist alle verkopertjes (het zijn over het algemeen jonge kinderen ) weggejaagd te hebben, zodat we geen boek kunnen vinden.
Dan maar op zoek naar onze bus, onderweg worden we aangesproken door mensen die een been missen, of zelfs 2 handen, echte sukkelaars, maar we moeten van Mr Liu keihard zijn en gewoon doorgaan. Na 10 minuten stappen, vinden we de bus en kunnen we aan onze tocht naar het hotel beginnen. Jade was juist in de rugzak in slaap gevallen en wordt niet wakker voor we aan het hotel aankomen. Na een doos met noedels en een pizza, gaan we weer op cadeautjesjacht. Er zijn nog altijd mensen waar we niets voor hebben. Tegen 17.30 komen we na een goede onderhandeling in een boetiekje terug in het hotel aan en nemen we gauw een aperitiefje, want om 18.30 moeten we in het a la carte restaurant zijn voor een gezamelijk diner. Diegene die te laat komt, krijgt niets. Wie komt er dan te laat? Inderdaad, ondergetekende met zijn kroostje. We mogen toch nog aanschuiven en na een heerlijk maal, waar Jade zich meesterlijk heeft misdragen (ze begint ons nu te kennen en heeft drift en spuwbuien) gaan we tegen 20.00u. naar de kamer voor het bed en badritueel. Even papa in bad steken en dan de fles en dan zonder problemen onder de wol. Morgen naar het Zomerpaleis, belooft ook een mooie dag te worden. Als het maar niet zo warm is als vandaag.
In Belgie klinkt ook nog alles goed, enkel dat de school er overmorgen aankomt. We hebben vandaag gehoord dat onze papieren morgen klaar zullen zijn op de ambassade en dat onze vlucht van zaterdag reeds geboekt is (we krijgen goede plaatsen bij de bedjes voor de kinderen).