Van vrijdag 2 September tot zondag 4 september 05

Rustdag, dus uitslapen is de boodschap. Jade denkt er echter anders over en iedereen is al om 07.00u op voor het ochtend ritueel. Na een verkwikkend doucheke en een lekker ontbijt, spreken we met enkele andere ouders af om onze laatste dag in Beijing winkelend door te brengen. Met zijn allen dus naar “Silk Street”. Een taxi aanhouden en dan 20 minuten in de file. Silk Street is nog niet veranderd tegenover gisteren. Dezelfde dames en heren prijzen hun echte namaakspullen aan voor de meest waanzinnige prijzen.Om 13.30u. komen we beladen met Jade en cadeau’s buiten en zullen nog maar eens de weg terugstappen. Het is magnifiek weer en de kinderen (er zijn nog andere ouders meegestapt) zijn braaf en enthousiast. Kuierend over de 3de ring van Beijing (er zijn er 5) komen we voorbij een Mc Donalds. Sommigen hebben er zin in en anderen gaan graag mee. De prijs is in elk geval beter dan in Belgie (3 euro voor 2 menus), de smaak ongeveer hetzelfde. Mama kan zelfs 2 cheeseburgers op. Jade geniet van de frietjes en een stukje brood.
Na een half uurtje staan we terug allemaal op straat, voldaan en wel, en stappen we de laatste 2 kilometer in een sneltrein tempo af.
In het hotel wordt dochterlief slapend in het bedje gelegd, en papa en mama beginnen aan de heerlijke taak van inpakken. Het past allemaal in de valiezen, ondanks de vele kadootjes. (we komen er straks wel achter waarom). Het slaapje van Jade duurt tot 17.30u. en dus gaan we maar eens naar de receptie, om onze rekening te vragen en te betalen. 412 RMB, voor een week feesten is een redelijke prijs. We zullen er maar niet op afdingen. Om 18.30u. zijn we door onze gidsen uitgenodigd om in het à la carte restaurant de beroemde Pekingeend te gaan eten. We zijn er als eerste en worden door Mr Liu en Wanyu zeer vriendelijk ontvangen. De rest volgt op korte termijn en wanneer we met zijn allen aan de eend zitten, blijkt die zeer lekker te zijn. Bedankt Mr Liu en Mme Wanyu. Op het einde van de maaltijd is er tijd voor de geschenkjes en envelopjes voor de gidsen, en iedereen gaat tevreden naar bed, want morgenvroeg om 05.30u. moeten we eruit.
Jade nog even in bad, een flesje en dan om 20.15u. naar bed. Papa en mama, zijn wel een beetje zenuwachtig, maar eigenlijk valt het nog goed mee. Wanneer echter om 23.00u. blijkt dat buurman een stevige actiefilm kijkt, met het volume op een onmenselijk niveau, daalt de stemming in de kamer. Na enkele goede meppen op de muur en een paar boze telefoons naar de receptie, wordt om 03.00u. de tv uitgeschakeld en gaat buurman slapen; Mama is al een tijdje over haar punt en geraakt niet meer in slaap, papa heeft duidelijk geen last gehad van het bonken op de muur of de telefoons naar de receptie en heeft een ongestoorde nachtrust.
Zoals afgesproken, belt de receptie ons om 05.30u. wakker. We blijven echter tot 5.55u. liggen. Om 6.10u. staat de bagagejongen al aan de bel te trekken. We gooien onze koffers op de gang en gaan dan maar naar beneden om te ontbijten. De meeste andere koppels zijn er al. Meer mensen zijn vorige nacht wakker gehouden door buren lawaai. Het ontbijt smaakt, en we kikkeren allemaal een beetje op. Om 7.00u. terug naar de kamer voor handbagage. Uitchecken en om 07.20u. stappen we allemaal op de bus naar de vlieghaven. Nadat we dus nog eens een fooi mochten ophoesten voor de dragers, kwam MmeWanyu nog met een vraag voor een extra fooi voor de chauffeur. Per koppel 100 RMB vinden wij te veel, en dus halveren we het maar. We hebben uiteindelijk al betaald voor de diensten van deze brave borst.
Een rustige rit van een halfuurtje brengt ons aan de ingang van Beijing Airport, waar onze koffers al staan te wachten. Alles wordt op karretjes geladen en we starten onze definitieve terugtocht. Paspoortcontrole om naar de incheckbalie te gaan levert geen probleem. Zelfs Mme Wanyu glipt er doorheen, zonder paspoort. Inchecken is geen probleem, en om 8.45u. nemen we met blij gemoed afscheid van Mme Wanyu. om door de metaaldetector te gaan. Lange rijen staan er te wachten en bij iedereen die er doorgaat begint het ding te piepen. Dus wordt iedereen met een “piepsalami” gescand door de douanemadammen. Uiteindelijk geraken we allemaal veilig en wel in de tax free zone, waar het leven plots veel duurder wordt. We gaan naar gate 8, waar we nog een halfuurtje moeten wachten om te kunnen boarden. Plots blijken alle kindjes een aanval van acute kakkerij te krijgen, en worden er aan de lopende band pampers ververst. Jade houdt het echter vol tot op het vliegtuig. We mogen na de VIP’s als eerste binnen, omdat we kinderen bij hebben. Goed geregeld van KLM zou ik zeggen. Ook de plaatsen in het vliegtuig vallen mee, maar we krijgen geen bedjes voor de meisjes, omdat ze al te groot zijn. Om 10.35u.taxiën we naar de startbaan en beginnen zo aan de lange vlucht naar Schiphol. En lang heeft het geduurd. 9,5u. met Jade op de schoot, in de gang, tussen de zetels, ... Zij heeft het heel goed gedaan, we zijn ongelooflijk fier op haar. De meeste kindjes hadden het moeilijk de laatste 3 uur, omdat er niets te doen was, ze uitgeslapen waren en toch niets mochten doen. Het eten aan boord was van chinese makelij, en dat was er net over, na 14 dagen. Waarom konden ze geen lekkere boterham met kaas of een broodje kroket verzinnen. Uiteindelijk zijn we om 14.15u. geland in schiphol, (voor ons was het toen al 20.15u.). Gedurende de vlucht is Jade Belg geworden, en kunnen we dus langs de controle voor EU burgers naar onze aansluitvlucht stappen; De kontrole is hier zeer streng, maar we laten het niet aan ons hartje komen. Hier spreken we de taal en kunnen we ons bij enige discussie dan ook zonder problemen verdedigen. De aansluiting met de cityhopper is redelijk snel en we stappen dan ook om 16.10u. aan boord. Amsterdam Brussel is een vlucht van nog geen 30 minuten en dus komen we om 17.00u. in Brussel aan. We hebben het gehaald! We zijn in Belgie met onze nieuwe dochters. Iedereen is gelukkig en de kinderen, ... die slapen bijna allemaal, ze beseffen het nog niet. De wandeling naar de bagage duurt lang. Ze hadden blijkbaar geen verdere gate gevonden om ons te deponeren. Maar wanneer we aan de bagageband komen, zijn onze koffers net aan het binnenkomen, (dit gaat sneller dan verwacht). Met ons karretje volgeladen, stappen we voorbij de douane, die ons eigenlijk onze koffers wil laten opendoen. Op de vraag of we iets aan te geven hebben, draai ik de slapende Jade naar haar en zeggen we: “enkel onze dochter”. Ze lacht eens vriendelijk en laat ons zonder verder omhaal door de deur naar de aankomsthal stappen.
Daar staat Jesse achter zijn fototoestel, Youri met een smile op zijn gezicht, Wannes en Hanne trekken ook foto’s, Dylan vliegt onmiddellijk rond mama’s nek en de emoties komen los. Nonkel Seppe en Tante Karin staan met Anna en Marie een beetje op de achtergrond, maar al snel zijn ze er ook bij. Dylan neemt de bagagewagen over en dan stappen we allemaal naar de parking, naar de auto en hop naar huis met zijn allen. Wannes neemt het stuur en Jade in haar nieuwe autostoel, is ondertussen wakker geworden en kijkt nieuwgierig naar haar grote broers.
De rit verloopt rustig, en om 19.00u. komen we allemaal eindelijk thuis. Eerst moeten we Jade een flesje geven en dan in haar bed leggen. Dit gaat allemaak zonder slag of stoot. Dan is er tijd voor de jongens en Hanne. Kadootjes worden uitgewisseld. Ja, ze hebben een mooie welkomskaart gemaakt en de ooievaar hangt aan de poort. Dan een hapje eten. Bedankt omama, voor de lekkere soep, de rijst en het brood. Om 22.00u. gaat iedereen slapen. Om 5.30u wordt Jade nog even wakker, maar slaapt uiteindelijk toch tot 6.30u..Om 7.00u. sta ik bij de bakker aan te schuiven voor de zondagse routine, 25 pistolets en 3 (nu 4) croissantjes. Het normale leven kan terug beginnen. Ons gezinnetje heeft er een nieuwe parel bij. Made in China, maar wel met echtheidscertificaat.
Jade je bent van harte welkom en we gaan er met ons allen iets moois van maken.